ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد. ایران‌پژوهان و محققان این حوزه، آموزگار را پیشاهنگ در مطالعات ایران باستان به‌ویژه بازشناسایی متون پهلوی و اساطیر ایرانی و ادبیات زردشتی می‌دانند و معتقدند که آثار تألیفی و تحقیقی او ابزار کاری برای تدریس و یادگیری هرچه بهتر متون باستانی است و مطالب آن با ساده‌ترین و رساترین زبان، بیان شده است. تیرماه۱۳۹۵ نیز جایزه نشانِ عالی دولت فرانسه یا (لژیون دونور) در سفارت فرانسه و توسط سفیر کبیر این کشور به ژاله آموزگار اهدا شد.
به گزارش پایگاه خبری دروازه سنگی [1]؛ ژاله آموزگار یگانه (زاده ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی) پژوهشگر ایرانی فرهنگ و زبان‌های باستانی است. او دکتری زبان‌های باستانی (به‌طور دقیق‌تر، زبان‌های ایرانی و ادبیات مزدیسنی) از دانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرده‌است.
ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد. از سال ۱۳۴۹ به عنوان استادیار در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و از سال ۱۳۶۲ به عنوان دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون به عنوان استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشته‌است.
او به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است. او سال‌ها به عنوان همکار استاد احمد تفضلی به فعالیت‌های علمی پرداخت و پس از کشته شدن او به تدریس و تألیف و ترجمه ادامه داده‌است. ژاله آموزگار عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده‌است و هم‌اکنون به مدت ۴۶ سال است که به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول است و بسیاری از استادان رشته‌های گوناگون این دانشکده، از شاگردان وی بوده‌اند.
ایران‌پژوهان و محققان این حوزه، آموزگار را پیشاهنگ در مطالعات ایران باستان به‌ویژه بازشناسایی متون پهلوی و اساطیر ایرانی و ادبیات زردشتی می‌دانند و معتقدند که آثار تألیفی و تحقیقی او ابزار کاری برای تدریس و یادگیری هرچه بهتر متون باستانی است و مطالب آن با ساده‌ترین و رساترین زبان، بیان شده است. اهل خوی است و در خانواده‌ای فرهنگی بالیده. دکترایش را در رشته زبان‌های باستانی از دانشگاه سوربن فرانسه گرفته است.
همکاری با بنیاد فرهنگ ایران نقطه‌عطف زندگی‌اش است. آشنایی با احمد تفضلی زبان‌شناس و پهلوی‌دان، می‌شود باب سال‌ها همکاری و پژوهش‌های مشترک در زمینه متون پهلوی در این بنیاد. تصحیح دینکرد، آوانویسی و ترجمه آن، از جمله کار مشترک و جدی این دو محقق است. نتیجه سال‌ها همکاری این دو پژوهشگرِ فرهنگ ایرانی، چاپ آثار ارزشمندی از جمله تألیف اسطوره زندگی زردشت، زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن و ترجمه شناخت اساطیر ایران نوشته «جان هینلز» و نخستین انسان، نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران اثر «آرتور کریستن‌سن» است.
آموزگار به‌سال۱۳۴۹ جذب هیأت‌علمی دانشگاه تهران می‌شود و ابتدا با درجه استادیاری و سپس دانشیاری و استادی، رشته «فرهنگ و زبان‌های باستانی» را در دانشکده ادبیات تدریس می‌کند. این بانوی کوشنده بیش از ۳۰سال از عمر خود را وقف تدریس می‌کند و به‌سال۱۳۸۵ با بالاترین درجه استادی، بازنشسته می‌شود.
آموزگار که داریوش شایگان به‌شایستگی او را «بزرگ‌بانوی مطالعات ایرانِ باستان» لقب داده، به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است.او شاگران بسیاری در عرصه زبان‌های باستانی تربیت کرده و اکنون نیز عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. ترجمه کتاب نخستین انسان، نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران اثر مشترک آموزگار و تفضلی در سال۱۳۶۸ برنده کتاب سال می‌شود و در همان سال لوح تقدیر از دانشگاه تهران دریافت می‌کند.
بسیاری از آثار و نوشته‌های آموزگار بیش از ده‌بار تجدیدچاپ شده است. کتاب تاریخ اساطیری ایران در سال۱۳۹۷ به چاپ هیجدهم، شناخت اساطیر ایران در همین سال به چاپ بیست‌و‌یکم و کتاب زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن نیز در سال۱۳۹۷ به چاپ دهم رسیده است.
آموزگار در خرداد۱۳۸۹ برابر با می۲۰۱۰ نامزد دریافت جایزه Lifetime Achievement Award studies (یک عمر تلاشِ ممتاز) از سوی The International Society for Iranian Studies (انجمن بین‌المللی مطالعات ایرانی) شد. تیرماه۱۳۹۵ نیز جایزه نشانِ عالی دولت فرانسه یا(لژیون دونور) در سفارت فرانسه و توسط سفیر کبیر این کشور به ژاله آموزگار اهدا شد. آموزگار در دی۱۳۹۵ به‌پاس یک عمر کوشندگی علمی و فرهنگی و خدمت به بازشناسی آثار و نوشته‌های بازمانده از ایرانِ کهن، جایزه سرو ایرانی را از سوی انجمن ایران‌شناسی دانشگاه تهران دریافت کرد.